Coraz większa liczba przedsiębiorców decyduje się na „kopanie” kryptowalut, a nawet wykorzystywanie ich do regulowania należności względem kontrahentów. Mimo to przepisy podatkowe nie precyzują sposobu rozliczenia kosztów uzyskania przychodu poniesionych w kryptowalutach. Jak więc rozliczyć koszt poniesiony w kryptowalucie?
Definicja kosztu uzyskania przychodu
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych określa definicję kosztu uzyskania przychodu. Zgodnie z nią za koszty uzyskania przychodu uznaje się wydatki poniesione w celu osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Dodatkowo przepisy wskazują, że podatnicy prowadzący działalność gospodarczą nie mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy Prawo przedsiębiorców została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.
Zgodnie z treścią art. 19 ww. ustawy przedsiębiorca ma bowiem obowiązek dokonywać zapłaty za transakcje za pośrednictwem rachunku bankowego, jeśli płatności dokonuje względem innego podatnika, a ponadto wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty. Przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
Koszt poniesiony w kryptowalucie jako kompensata zobowiązań a nie środek płatności
Kwestię rozliczenia kryptowalutą wydatku o wartości przekraczającej kwotę 15 tys. zł poruszono w indywidualnej interpretacji podatkowej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 maja 2018 r. sygn. 0114-KDIP2-2.4010.67.2018.1.JG. Interpretacja dotyczy podatnika, który dokonał zakupu maszyny przeznaczonej do wydobycia kryptowalut, tzw. koparki. Zdaniem podatnika koszt poniesiony w kryptowalucie spełnia definicję kosztu uzyskania przychodu.
Organy podatkowe uznały uregulowanie zobowiązania kryptowalutą za kompensatę zobowiązań. Zbycie kryptowaluty na rzecz innego podatnika należy uznać za przychód, natomiast zakup maszyny należy uznać za koszt, pod warunkiem, że spełnia definicję kosztu uzyskania przychodu oraz jest właściwie udokumentowany.
W tym wypadku nie ma zastosowania przepis, który nie pozwalał na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu wydatków nieuregulowanych za pomocą rachunku bankowego, ponieważ nie mamy tutaj do czynienia z zapłatą. Kryptowaluty nie zostały bowiem zakwalifikowane jako środek płatniczy, lecz jako prawo majątkowe:
"(...) Kryptowaluty powinny być traktowane dla celów podatków dochodowych jako prawa majątkowe. Prawo cywilne posługuje się bardzo szerokim pojęciem praw majątkowych, uznając je za rodzaj mienia (art. 44 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny; Dz. U. z 2017 r., poz. 459). Kryptowaluty jakkolwiek pozbawione postaci materialnej, niewątpliwie posiadają określoną wymierną wartość. Należy je zakwalifikować jako rodzaj dobra niematerialnego, będącego mieniem w rozumieniu Kodeksu cywilnego. (...)"
Co do zasady, jeśli maszyna spełnia definicję środka trwałego i będzie wykorzystywana w działalności gospodarczej w okresie przekraczającym rok, podatnik powinien wprowadzić ją do ewidencji środków trwałych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych.
Podsumowanie
W związku z tym, że temat kryptowalut jest nadal nieuregulowany przepisami, stanowisko organów podatkowych może ulec zmianie. Dlatego w kwestiach rozliczeń kosztów poniesionych w kryptowalucie na gruncie podatkowym, należałoby złożyć wniosek ORD-IN o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej.