W prawie o podatku od towarów i usług charakteryzowane są dwa typy sprzedaży wysyłkowej, które różnią się od siebie tylko metodą opodatkowania. Prawo dopuszcza więc możliwość sprzedaży wysyłkowej „z terytorium kraju” a także „na terytorium kraju”. Sprzedaże te są do siebie zbliżone, jedyna różnica polega na rodzaju oraz miejscu płatności VATu, który może zostać uiszczony na terenie państwa, w którym siedzibę ma sprzedawca albo też na obszarze państwa, gdzie jest adresat. Dla zaistnienia jednej z dwóch wspomnianych wyżej wysyłek, muszą być wypełnione 2 warunki: • Zbywający powinien być płatnikiem podatku VAT, zarejestrowanym na terenie Unii Europejskiej (w jednym z jej krajów), • Kupujący nie musi być płatnikiem podatku VAT, jednak powinien być osobą fizyczną. Jeżeli zaś osoba ta jest płatnikiem podatku VAT, powinien zaistnieć warunek, w którym kupujący rozlicza się jak z operacji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (płatnik podatku zostanie zwolniony podmiotowo od powyższego podatku) Transakcją sprzedaży wysyłkowej nie będą objęte: • Towary montowane lub instalowane, • Towary wysyłane przez opodatkowanego pośrednika, • Nowe środki transportu W przypadku, kiedy do czynienia mamy z produktami, na które nałożona została akcyza, miejscem opodatkowania zostanie każdorazowo państwo przeznaczenia. Transakcja sprzedaży wysyłkowej „na terenie kraju” Z takim rodzajem wysyłki będziemy mieli do czynienia w przypadku, kiedy towar posyłany zostaje z terytorium jednego z państw Unii do naszego państwa. Niniejszą sprzedaż określa art. 2 pkt. 24 ustawy o podatku od towarów i usług. Towary, które w taki sposób będą zbywane, opodatkowane będą według naszego prawodawstwa, mimo to wyłącznie do określonego pułapu sumy wszelkich transakcji – 35 tys. euro. Po przewyższeniu tego limitu, towar musi zostać opodatkowany na terytorium państwa, gdzie siedzibę ma nadawca. Transakcja sprzedaży wysyłkowej „z terenu kraju” Za tym pojęciem stoi zbycie towaru, wysyłanego z terytorium Polski do innego państwa Wspólnoty. Podstawą prawną jest art. 2 pkt. 23 ustawy o podatku od towarów i usług. W tej sytuacji miejscem obłożenia podatkiem będzie Polska. Jednak również i tu istnieje pewien limit wielkości sumy zbycia na terenie określonego państwa, powyżej którego towary opodatkowywane są w innym miejscu. Pułapy te określane są odmiennie przez kraje członkowskie, nie przekraczają jednak 100 000 euro. Po przewyższeniu powyższej granicy, produkt będzie opodatkowany według prawodawstwa podatkowego obowiązującego na terenie państwa, do którego go wysłano. Zobacz też: Sprostowanie świadectwa pracy