Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, ujednolica zasady zaokrąglania kwot należności. Jednak podatnicy często mają problemy z właściwym zaokrąglaniem kwot w deklaracjach przy rozliczaniu np. podatku VAT. Jak w takim razie prawidłowo zaokrąglać kwoty wynikające z faktur i ująć je w deklaracji?
Zaokrąglenia kwot w deklaracjach - zasady
| Art. 63. Zasady zaokrąglania kwot należności przewidzianych w przepisach prawa podatkowego Podstawy opodatkowania, kwoty podatków, odsetki za zwłokę, opłaty prolongacyjne, oprocentowanie nadpłat oraz wynagrodzenia przysługujące płatnikom i inkasentom zaokrągla się do pełnych złotych w ten sposób, że końcówki kwot wynoszące mniej niż 50 groszy pomija się, a końcówki kwot wynoszące 50 i więcej groszy podwyższa się do pełnych złotych. |
Wystawiane i otrzymywane przez podatnika faktury stanowią podstawę wpisu do rejestrów (sprzedaży i zakupów) prowadzonych na potrzeby VAT. Zgodnie z ustawą o VAT, kwoty wykazywane na fakturach zaokrągla się do pełnych groszy. Co za tym idzie, wszystkie wartości które są w ewidencjach dotyczących rozliczania podatku VAT, także wykazywane są z dokładnością do 1 grosza.
| WAŻNE! Zasadą jest, że kwot wykazywanych na fakturach nie zaokrągla się do pełnych złotych. |
Sposób zaokrąglania kwot w poszczególnych pozycjach deklaracji także został objaśniony, aby podatnicy nie mieli wątpliwości co do prawidłowości wypełnianych przez nich deklaracji. Objaśnienie to można znaleźć w załączniku nr 4 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 marca 2013 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług.
| WAŻNE! Zaokrąglenie kwot do pełnych złotych przy wpisywaniu ich do deklaracji VAT następuje dopiero po zsumowaniu kwot znajdujących się na fakturach i w ewidencjach VAT. |
Istnieje możliwość, że po zaokrągleniu do pełnego złotego kwoty wykazanej w rejestrze VAT i przemnożeniu jej przez stawkę podatku, powstanie różnica. Kwota ta będzie wtedy różniła się od kwoty podatku wykazanego w ewidencji o 1 złoty. Różnice wynikające z zaokrągleń mogą również powstać między deklaracjami VAT-7 (VAT-7K) a VAT-UE, w kwotach transakcji wykazanych z poszczególnymi kontrahentami unijnymi oraz w kwocie transakcji w podziale na poszczególnych kontrahentów.
Zgodnie z Ordynacją podatkową, ich podstawę opodatkowania i kwotę VAT się zaokrągla. Dlatego też, aby nie trzeba było wyjaśniać tego później z urzędem skarbowym, można zamieścić w deklaracji dodatkową informację, że kwoty które się w niej znajdują, są zgodne z prowadzoną ewidencją. Dzięki tej informacji organ podatkowy zaakceptuje podane kwoty, bez żądania dodatkowych wyjaśnień na temat zaistniałej różnicy.
Zobacz też:
Przykład Polski przedsiębiorca dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od kontrahentów z Niemiec i Włoch. W ewidencji za lipiec br. ujął następujące transakcje z dostawcami:
|
| Łącznie kwota netto WNT wyniosła w lipcu 216,40 zł i podatek należny (23%) 49,77 zł.W deklaracji VAT-7 za lipiec 2014 r. podatnik wykaże po zaokrągleniu wartość netto WNT w wysokości 216 zł i podatek należny w kwocie 50 zł. |
| W informacji podsumowującej za lipiec br. podatnik powinien ująć kwotę transakcji z kontrahentem niemieckim na kwotę 101 zł, a z kontrahentem włoskim na kwotę 116 zł. |
Chcesz dowiedzieć się więcej na temat deklaracji VAT-UE? Przeczytaj “Formularz VAT-UE z omówieniem sposobu wypełniania”.
