Urlop wypoczynkowy jest dla pracownika świadczeniem, którego nie może się zrzec. W przypadku niewykorzystania przysługującego urlopu w całości lub w części pracownikowi przysługuje prawo do ekwiwalentu pieniężnego. Pracodawca nie może wypłacić pracownikowi ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, jednocześnie zwalniając się z obowiązku jego udzielenia. Jest to możliwe tylko w sytuacji, gdy niewykorzystanie urlopu jest spowodowane wygaśnięciem umowy o pracę lub jej rozwiązaniem, a strony nie planują podpisania kolejnego stosunku pracy. W czasie trwania umowy o pracę urlop wypoczynkowy musi być wykorzystany lub przeniesiony na kolejny rok, nie ma możliwości wypłaty ekwiwalentu w trakcie trwania stosunku pracy.
Współczynnik ekwiwalentu za niewykorzystany urlop
Do obliczenia ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy stosowany jest współczynnik ekwiwalentu ustalany na każdy rok kalendarzowy oddzielnie. Wyraża on przeciętną miesięczną liczbę dni przypadających do przepracowania w danym roku. Przy wyliczeniu wysokości ekwiwalentu stosuje się współczynnik obowiązujący w roku wypłacania ekwiwalentu, nawet jeżeli jest to urlop przeniesiony z roku poprzedniego. Pracownik nabywa prawo do ekwiwalentu w dniu wygaśnięcia lub rozwiązania umowy o pracę i stosowany jest wskaźnik dotyczący roku, w którym to prawo nabył. Jeżeli pracownik jest zatrudniony na część etatu, wartość współczynnika obniża się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy.
Wskaźnik ekwiwalentu zależy od łącznej liczby dni wolnych od pracy w przeciętnym pięciodniowym tygodniu pracy w danym roku kalendarzowym (niedziele, soboty i święta).
I tak w roku 2016:
366 dni - (52 niedziele + 53 dni wolne + 9 dni świątecznych) = 252 dni
252 dni / 12 miesięcy = 21,00 → współczynnik ekwiwalentu na rok 2016
Ekwiwalent za niewykorzystany urlop - wyliczenia
1. W celu obliczenia kwoty ekwiwalentu przysługującej pracownikowi należy ustalić podstawę jego wymiaru. Należy w niej uwzględnić przeciętne wynagrodzenie pracownika:
- określone w stawce miesięcznej w stałej wysokości,
- składniki przysługujące za okresy nie dłuższe niż miesiąc,
- składniki przysługujące za okresy dłuższe niż miesiąc.
Wynagrodzenie stałe uwzględnia się w wysokości z miesiąca nabycia prawa do ekwiwalentu. Jeżeli stosunek pracy kończy się w trakcie miesiąca, to w podstawie wymiaru ekwiwalentu należy uwzględnić pełne miesięczne wynagrodzenie, a nie jego część ustaloną do faktycznego okresu zatrudnienia. Zmienne składniki wynagrodzenia (premie, prowizje) uwzględnia się za okresy nieprzekraczające miesiąca, wypłacone w okresie 3 miesięcy poprzedzający miesiąc, w którym pracownik nabył prawo do ekwiwalentu uwzględniane są w średniej wysokości z tego okresu.
Cały artykuł możesz przeczytać na : Niewykorzystany urlop.
