Przedsiębiorstwa otrzymały w ramach wsparcia Tarczy antykryzysowej znaczne środki finansowe polepszające ich kondycję finansową w czasie rozprzestrzeniającej się pandemii COVID-19. Jednak poza pomocą w formie środków finansowych przewidziano także i inne rozwiązania mające na celu m.in. przesunięcie terminów wypełnienia przez podatnika obowiązków podatkowych, zaniechanie w pewnych okolicznościach poboru podatku u źródła, rezerwowe potwierdzanie danych certyfikatu rezydencji i wiele innych. Na czym polegają preferencje podatkowe z tarczy antykryzysowej jakie przedstawiono w pierwszej i drugiej części niniejszej publikacji.

Przesunięcie terminów na przekazanie raportów podatkowych

Jedną z wielu opcji pomocowych dla firm w ramach rządowych programów przeciwdziałania przeciw oddziaływaniu negatywnym skutkom ekonomicznych COVID-19 jest zmiana terminów wykonania niektórych obowiązków podatkowych względem fiskusa.

Takim przykładem może być zawieszenie terminu na obowiązkowe przekazywanie schematów podatkowych. Uprzednio termin raportowania schematów podatkowych do Szefa KAS został wydłużony do 30 czerwca 2020 r. To jednak okazało się niewystarczające.

Tak więc zgodnie z art. 31y Ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, zwanej dalej ustawą o COVID-19, w przypadku schematu podatkowego terminy raportowania schematów podatkowych nie rozpoczynają się, a rozpoczęte podlegają zawieszeniu w okresie od 31 marca 2020 r. do 30. dnia następującego po dniu odwołania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego w związku z COVID-19. Czynności dokonane przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, promotorów, korzystających i wspomagających w powyższym okresie ustawa określiła jako skuteczne.

Istotną kwestią dotyczącą schematu podatkowego transgranicznego jest to, że termin jego przekazywania zaczął obowiązywać od 1 lipca 2020 r. Był on nałożony dyrektywą Rady (UE) 2018/822 zmieniającą dyrektywę 2011/16/UE w zakresie wdrożenia obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania w odniesieniu do podlegających zgłoszeniu uzgodnień transgranicznych.
Przesunięcie terminów raportowania schematów podatkowych dotyczy przede wszystkim schematów:

  • MDR-1, czyli informacji korzystającego o schemacie podatkowym;
  • MDR-3 i kwartalnej informacji o udostępnieniu schematu podatkowego standaryzowanego;
  • MDR-4, a także zawiadomienia dotyczącego schematu podatkowego na podstawie art. 86b § 6 oraz art. 86d § 3 i 5 Ordynacji podatkowej (MDR-2).

Posługiwanie się kopią certyfikatu rezydencji jako preferencje podatkowe z tarczy antykryzysowej

Jeszcze do czasu wybuchu pandemii w sytuacji osiągnięcia przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze:

  1. w świetle art. 26 ust. 1n ustawy o CIT miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych mogło zostać potwierdzone kopią certyfikatu rezydencji, jeżeli kwota wypłacanych na rzecz tego samego podmiotu należności nie przekracza 10 000 zł w roku kalendarzowym, a informacje wynikające z przedłożonej kopii certyfikatu rezydencji nie budzą uzasadnionych wątpliwości co do zgodności ze stanem faktycznym;
  2. w świetle art. 41 ust. 9e ustawy o PIT określono, że miejsce zamieszkania podatnika dla celów podatkowych mogło zostać potwierdzone kopią certyfikatu rezydencji, jeżeli kwota wypłacanych na rzecz tego samego podmiotu należności nie przekracza 10 000 zł w roku podatkowym, a informacje wynikające z przedłożonej kopii certyfikatu rezydencji nie budzą uzasadnionych wątpliwości co do zgodności ze stanem faktycznym.

Jednak pandemia COVID-19 spowodowała, że niejednokrotnie polski podatnik, dokonując zapłaty należności (dla zagranicznego kontrahenta) podlegających poborowi podatku u źródła, nie ma możliwości lub ma spore problemy z otrzymaniem certyfikatu rezydencji.

Ustawa o COVID-19 wprowadziła więc możliwość posłużenia się kopią certyfikatu rezydencji kontrahenta zagranicznego przez polskiego podatnika nabywcę przez okres 12 miesięcy w ww. sytuacjach w czasie obowiązywania w Polsce stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 oraz w ciągu 2 miesięcy od dnia odwołania powyższych stanów.

Posługiwanie się kopią przez polskiego podatnika nabywcę będzie natomiast możliwe tylko pod warunkiem, że dane zawarte w kopii certyfikatu rezydencji nie będą budziły żadnych wątpliwości w odniesieniu do stanu faktycznego.

Dostępne możliwości potwierdzenia certyfikatu rezydencji przez polskiego podatnika

Ograniczona i krótsza praca organów administracji skarbowej w Europie i na świecie spowodowała, że kontrahenci zagraniczny mają problem z ubieganiem się o wydanie aktualnego certyfikatu rezydencji.

Ustawa o COVID-19 umożliwiła polskim płatnikom zobowiązanym do pobrania podatku u źródła (w prawidłowej wysokości) przez okres w czasie obowiązywania w Polsce stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 oraz w ciągu 2 miesięcy od dnia odwołania powyższych stanów:

  1. posłużenie się certyfikatem rezydencji zagranicznego kontrahenta wydanym w 2019 r. dla 2019 r.,
  2. posłużenie się certyfikatem rezydencji zagranicznego kontrahenta wydanym w 2019 r. bez terminu ważności.

Dodatkowym warunkiem pozwalającym na posłużenie się ww. certyfikatami rezydencji jest otrzymanie oświadczenia od kontrahenta zagranicznego, że dane zawarte w tym certyfikacie nie uległy zmianie.

Jeżeli zmianie ulegnie adres zamieszkania lub siedziby kontrahenta zagranicznego powyższe rozwiązanie nie może zostać zastosowane.

Preferencje podatkowe z tarczy antykryzysowej a podatek u źródła

W Rozporządzeniu Ministra Finansów zmieniającego rozporządzenie w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 41 ust.12 ustawy o PIT oraz art. 26 ust. 12 ustawy o CIT znalazło się rozwiązanie wyłączające stosowanie obowiązku poboru podatku u źródła z jednoczesnym prawem części lub całości pobranego podatku. Rozwiązanie to wydłuża okres, przez który płatnik nie będzie miał obowiązku dokonania poboru podatku u źródła nawet po przekroczeniu limitu dostaw na rzecz jednego podatnika (płatnika).

Zatem do końca 2020 r. polscy podatnicy (płatnicy podatku u źródła) nie będą mieli obowiązku poboru podatku u źródła, jeżeli wartość nabyć od jednego zagranicznego kontrahenta przekroczy w roku podatkowym 2 mln zł.

Zaniechanie poboru podatku u źródła wystąpi jednocześnie z prawem ubiegania się o zwrot już pobranego podatku przez płatnika lub zagranicznego podatnika.

Polski płatnik pobierający podatek u źródła ma już w tym momencie możliwość:

  1. uwzględnić certyfikat rezydencji zagranicznego sprzedawcy oraz
  2. uwzględnić postanowienia umowy o unikaniu podwójnego co do obniżonej stawki podatku, zwolnienia.

Należy jednak pamiętać, że powyższe rozwiązanie jest możliwe tylko, jeśli spełnione są podstawowe warunki dla uwzględnienia stawek lub zwolnienia wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.