Najpopularniejszą metodą zdobycia nowego środka trwałego jest jego nabycie. W takiej sytuacji wartością początkową jest cena nabycia - czyli kwota należna zbywcy, powiększona o koszty związane z zakupem środka trwałego. Do takich dodatkowych kosztów można zaliczyć np. koszty transportu, załadunku, wyładunku, ubezpieczenia w drodze itp.
Jeśli jednak przedsiębiorca nie posiada dokumentu, na którym widniałaby kwota, za którą został nabyty środek trwały, możliwe jest dokonanie indywidualnej wyceny. Wtedy należy oprzeć się na wartości analogicznych sprzętów czy wartości niematerialnych i prawnych z grudnia roku poprzedzającego wprowadzenie elementu do ewidencji.
Środek trwały czy wartość niematerialna i prawna mogą zostać także wytworzone przez przedsiębiorcę. W takiej sytuacji wartością początkową jest koszt wytworzenia, rozumiany jako wartość składników zużytych do wytworzenia środka trwałego - czyli rzeczowych składników majątku, wykorzystywanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń pracowniczych i innych kosztów, dających się zaliczyć do związanych z wytworzeniem.
Możliwa jest także sytuacja, kiedy środek trwały zostaje wniesiony do spółki w drodze aportu, czyli wkładu niepieniężnego. Za jego wartość początkową uznaje się wtedy wartość ustaloną przez wspólników. Co ważne, taka ustalona wartość nie może być wyższa niż wartość rynkowa tego elementu.
